Miłość do sztuki wyniosła z domu rodzinnego, gdzie od dzieciństwa miała styczność z rysunkiem, malarstwem olejnym, tkaniną i różnymi eksperymentalnymi technikami.

Bardzo dużo umiejętności praktycznych i zawodowych zdobyła studiując Projektowanie Ubioru na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu; nauczyła się tam krawiectwa miarowego i poznała specyfikę pracy w teatrze. Następnie studiowała Rzeźbę, co pozwoliło jej rozwijać się artystycznie w kierunku sztuki performance i tworzyć instalacje w technikach łączonych, często związanych z tkaniną. Ale właściwie technik tkackich i batiku (czyli do dziś ulubionej techniki z pogranicza tkaniny i malarstwa) nauczyła się już w Liceum Plastycznym w Lublinie, co doskonale pokazuje, że często przez całe życie z wielkim powodzeniem korzystamy z doświadczeń z wszystkich etapów edukacji.

Projektuje i szyje kostiumy i rekwizyty. Tworzy przestrzenne obiekty miękkie, które biorą udział w jej działaniach performance. Działa też z performatywną Grupą Zapora. W swojej praktyce artystycznej obecnie poświęca się badaniu procesu „przedłużenia” zabawy, wtargnięcia zabawy w czas powagi. Interesują ją różnego rodzaju relacje i zależności, a także okoliczności, w których dochodzi do zmiany układów sił. Codziennie stara się obserwować zwykłe, mało znaczące zjawiska, ponieważ znajduje w nich odbicia ważnych wydarzeń i oznaki naszego uczestnictwa w odwiecznych cyrkulacjach.

Osobom uczestniczącym w warsztatach chciałaby przede wszystkim przekazać pasję do wykonywanych czynności i odwagę do eksperymentowania z materiałami i technikami. Jej celem jest pokazanie różnych możliwości pracy nad danym zagadnieniem, również np. poprzez skojarzenia czy żart, zwracając jednocześnie uwagę na techniczne aspekty wykonywanych działań. Chciałaby żeby wszyscy czerpali radość z samodzielnego myślenia i byli dumni ze swojego indywidualnego stylu czy podejścia do różnych tematów.